म सँगै हिँड्न चाहन्थें
तिमीले बिदा माग्यौ 
म फेरि मोडिएँ 
तिमी अलिकति पोखियौ
समय उभिरह्यो
तिमी मलाई हेरिरह्यौ 
मैले तिमीलाई हेरिरहे

सोचें;
अब तिमी रोकिनेछौ
म रोकिनेछु
समय रोकिनेछ
तर अहँ ! त्यसो भएन 

तिमी हिँड्यौ
समय हिँड्यो
तिम्रो पदचापको मिठो धुन सँगै
केही भनुँला/केही गरुँलाझैँ गरेर
म मात्र रोकिरहें 
तिम्रो आकृतिमा !



दयाको भिक्षा दिएझैँ
नदेउ मलाई 
तिम्रो करोडौँको समय

मन नलागि नलागि 
चाहिँदैन, मिठा लाग्ने 
ति झुठा मुस्कानहरु

तिमी बाँच, बाँच आफ्नै संसारमा
बेफुर्सदिले बाँच या फुर्सदै फुर्सदमा बाँच

कुनै अनुरोध हुनेछैन
कुनै सोधाई हुनेछैन 
न रहनेछन् कुनै गुनासाहरुनै
अब देखि 
बस् तिमी बाँचिराख.......


 
 
अचेल
बिम्बहरु
लेख्दा लेख्दै भागिदिन्छन्
भाग्दा भाग्दै आईपुग्छन्

ए ! कवि
भनिदेउ न
के आजको सिमसिम पानी
म भित्र जस्तै
तिमी भित्र पनि
हिउँ बनेर हिउँ सँगै खसिरहेछन् त
कबिताहरुको सम्झनामा.................!!!


 
ए ! हल्लाहरु हो
तिम्रा यि जरा नभएका हल्लाका पातहरुमा
साँच्चिकै  तागत छ भने
जाउ
 
ति हल्लाहरुको पोस्टर बनाउ
होडिङ्ग बोर्डमा टाँस
कुनै राष्ट्रीय पत्रीकामा  खबर छपाउ
अनि लगेर देउ
तिम्रा उम्मेद्द्वारहरुलाइ
र जिताउ
हल्लै हल्लाको आम निर्वाचनमा
 
तर बिन्ति !
यसरि घरि घरि
दयाको भिख माग्दै मेरो दैलो नटेक
किनकी 
मलाई हल्लाहरु देखि र हल्लागर्नेहरु देखि 
साह्रै माया लागेर आउँछ ।





















बैशाखले बैंस बोकेर आउँछ
या
बैशाखमा बैंस आफै फुल्छ ?

यदि होइन भने
साँझ झर्न नभ्याउँदै
त्यो बुढो
शिरषको बोटबाट
बाटाभरि/भुइँभरि
जताततै


बैंस खसे झैं
फुत्त फुत्त
उत्ताउला बन्दै 
किन खस्छन्
 शिरिषका फुल?


Powered by Blogger.